de goden naar een andere wereld geholpen
de verraderlijke wetenschap omarmd
die –als het goed zit– zichzelf voortdurend ondergraaft
van de engelen heb ik de val onthouden
het kruis of muntspel op elke hoek van elke straat
het kunstje van aanwezige afwezigheid
oneindigheid is een grappig begrip
het enige wat niet lijkt te eindigen
van het kleinste bouwdeel tot het bijna oneindige
is de herhaling, het spel dat altijd opnieuw
op gang komt, bellen blazen
universum na universum, na multiversum
ik schrijf om op verhaal te komen
van alle oude gruwelijke sprookjes
die dromen zaaien, distels op jonge grond
de engel is dood, geen graf, geen urne
geen weide waar zijn stof valt
geheel opgelost in de neuronenwereld
tussen wortel en hoofd