met slechts de schaduw van een hand
teken van nutteloze tederheid
dag van handen die vallen
zijn linker hangt ’s morgens
tussen bed en bodem
haar hand in zijn hals
siddersein over bedrading
kortsluiting – hij staat stil
strak in de lucht gespannen
tussen uiteinden buiten bereik
als een flikkerlicht boven een straat
die in een verveloze verte vervaagt
zonder afdruk na te laten
in de krant ’s anderendaags
hij loopt al een leven op lucht
eet volkorenbrood en rijst met groente
drinkt een zoveelste kop koffie
zijn pink houdt het precaire evenwicht