hij merkt op wat hij
liever niet wil zien
druppels glijden lijdzaam van het raam
spiegelen grijze stippen op het blad
wind blaast de wijde jurken
van de bomen van links naar rechts
plukt elk verkleurend blad
wat los ligt rolt over straat te hoop
hij herkent geen droefheid in herfst
de mengbeker van de dag grijs
en net iets anders gevuld
tong, neus en oog nemen de maat
verbinden de communicerende vaten
van buiten en binnen met
onzichtbare draden in talloze richtingen
begin- noch eindpunt beschreven
hij luistert zonder stethoscoop
naar de hartslag van woorden
de bloeddruk van korte zinnen
die spreken in de maat van springveren