die vuist van mij
hij spant zich soms spontaan op
met dikke aders op zijn blinde wang
vreemd als hij aan de slag gaat
hamer aan pneumatische arm
hij voert een zwierig dansje op
neemt de andere arm en benen mee
in al maar gewaagdere passen
tekent patronen in de lucht
sneller dan de plotter op het blad
maar als hij plots stil valt
is er niets om na te lezen
geen verklaring op lege lijnen in de lucht
hier en daar een pijnlijke plek
en het rechteroog verzonken
in een donkerblauwe bloem