hij weet niet wat hij zal
het potlood hangt in twijfel
dag druilerig, het bord nat
de regel beweegt tussen grond en vlucht
spattend als water in vrije val
slepend als grootmoeders verstilde wals
de slager hakt een been middendoor
breekt een karkas in grove stukken
snijdt een mooi stukje los uit de dood
schuift het over de toonbank
hij knikt met woordeloze dank
voor het blad scherpt hij het potlood
opnieuw en opnieuw
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties worden na controle geplaatst