geheugenjeuk
verweesd je borsten hangen aan de muur
verweesd je borsten hangen aan de muur
gedachteloos mikken de vogelpikjes
in het zachte rubberen vlees en staan
er is geen zin dan de papieren
reeks van vertekende tekens
leesbaar als onder zandduinen begraven hiërogliefen
uit geschiedenis gevallen taalpuin
geen geluid, geen stem, niets
dat iets van stemming verraadt
raadsel geplet tussen zandkorrel en insect
nu opnieuw en opnieuw in alle tijden
even tijdloos
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties worden na controle geplaatst