voornemen

wissel een blik, ruil je huid 

voor haar warmte, verberg oude wonden niet  

licht je woorden bij met een lach 

wees niet bang maar teder 

toon je open en terughoudend tegelijk 

zeg waar je voor gaat en staat 

moedig de groei van kind en boom aan 

schenk aandacht en zorg zonder berekening 

metsel geen ramen dicht 

speel een onbedacht spel, zo maar 

huppel en struikel over voet en woord 

als je het bed in duikt, kijk 

haar lang aan voor het licht dooft 

je weet nooit of zij of jij 

de volgende morgen haalt

kop

geen vlucht op ademkracht 

alle gewicht moet losgelaten 

tot vleugellichte luiheid blijft 

een hoofd zonder gedachten 

zo gebeurt wat kan, vingers 

dansen in de kom van een hand 

verkennen de verhevenheid van buik en 

borst een landschap in ritmische beweging 

alsof hij vel na vel verliest 

wakker in een verduisterde kamer 

een ongefixeerde foto in doka 

drijvend in een waterbak 

hij wacht tot hij geheel alleen 

op het plein staat, de sleutel van de zijdeur 

van de kerk in een spitse steeg voor een 

handvol munten van de koster geleend 

er staat een kop boven de deur 

die al jaren uit de brokkelige nis 

lijkt te vallen verlijmd in duivenstront 

een rimpelige griekse godenkop

één meter

in die ene meter 

tussen stoel en raam 

vouwt een doolhof open 

waarin hij keer op keer vastloopt 

alsof hij door romig water 

waadt, nauwelijks vooruit raakt 

de zon boven gespijkerd staat 

en hij in de grond geworteld 

hij wou dat hij zich los kon zingen 

zijn stem schor en korrelig als schuur- 

papier, mensen horen hem niet 

schrikken als hij luider aanheft 

in wat hij ook onderneemt 

een roeier die eendere rondjes 

draait, de cadans niet vindt om 

de spanen te laten dansen 

hij valt stil, uitgeput 

met armen van uitgerekte draad 

een hart dat tot barstens bonst 

een bom in het lege hoofd

laatavondlied

ik schuil in de schemer van je wimpers

trek sporen in het rouge van lippen

echo hun stille mompel

mijn vingers zalven het soevereine vel

met het parfum van kruidige olijfolie

en de kracht van onkruid

de gespannen spier van een jonge stier

het vlagvuur van hoogzomer

terwijl ik voor je vruchten pluk

het avondmaal bereid

de koele wijn proef, je glas vul

met vijvers als bloedrode ogen

’s nachts zullen kraaien over je waken

______________________________

Uit mijn volgende bundel verdraaide liefde 

gepland eind dec. 2025.

Vier gedichten waaronder dit verschenen in Poëziekrant 2025-3.

slagveld

hij zoekt niet hij wordt gevonden 

dat is het wonderlijke van het wonder 

hij heeft het tussen de vingers 

maar weet niet wat het is 

als de les langzaam doordringt 

is het leven onherstelbaar opgebruikt 

trilt de draad even door als muziek 

die naklinkt in het hoofd 

er is een punt als een put 

waar einde en begin samenvloeien 

hij is nog niet zo ver maar 

op een haar na tastbaar nabij 

hij denkt aan lang geleden 

jongen wakker bij oosterlicht 

voelde zich een vloeiblad 

zonder omtrek voor wat hij dacht 

en zag in enge wanen 

een slagveld tussen duivel en engel