van niets tot niets en tussenin de woorden
die elkaar hebben gehoord, weerkaatst, opgeroepen,
weggeduwd en zo deze toon hebben gezet
een web van betekenissen in een
eenvoudig oeroud gebaar uitgezaaid
een rimpeling in water én
talloze zonnen die schaduwen werpen
elk woord centraal in een woud van cirkels
inhakend, overlappend, botsend met een voorgaand en
een volgend en alle andere
en de afwezige woorden
echo’s van wat niet is gezegd
maar niet minder mogelijk meeklinkt
in een wildernis, in deze wildernis van resonantie
die ik – waarnemer geboeid in het waargenomene —
op deze wijze wil om het niet te stoppen verlies
een tijdloos moment om te zetten in vrolijk
droeve woekering en terug in de volle lengte
de leegte van de witte stilte
daarom
die ik – waarnemer geboeid in het waargenomene —
op deze wijze wil om het niet te stoppen verlies
een tijdloos moment om te zetten in vrolijk
droeve woekering en terug in de volle lengte
de leegte van de witte stilte
daarom
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties worden na controle geplaatst