één meter

in die ene meter 

tussen stoel en raam 

vouwt een doolhof open 

waarin hij keer op keer vastloopt 

alsof hij door romig water 

waadt, nauwelijks vooruit raakt 

de zon boven gespijkerd staat 

en hij in de grond geworteld 

hij wou dat hij zich los kon zingen 

zijn stem schor en korrelig als schuur- 

papier, mensen horen hem niet 

schrikken als hij luider aanheft 

in wat hij ook onderneemt 

een roeier die eendere rondjes 

draait, de cadans niet vindt om 

de spanen te laten dansen 

hij valt stil, uitgeput 

met armen van uitgerekte draad 

een hart dat tot barstens bonst 

een bom in het lege hoofd

laatavondlied

ik schuil in de schemer van je wimpers

trek sporen in het rouge van lippen

echo hun stille mompel

mijn vingers zalven het soevereine vel

met het parfum van kruidige olijfolie

en de kracht van onkruid

de gespannen spier van een jonge stier

het vlagvuur van hoogzomer

terwijl ik voor je vruchten pluk

het avondmaal bereid

de koele wijn proef, je glas vul

met vijvers als bloedrode ogen

’s nachts zullen kraaien over je waken

______________________________

Uit mijn volgende bundel verdraaide liefde 

gepland eind dec. 2025.

Vier gedichten waaronder dit verschenen in Poëziekrant 2025-3.

slagveld

hij zoekt niet hij wordt gevonden 

dat is het wonderlijke van het wonder 

hij heeft het tussen de vingers 

maar weet niet wat het is 

als de les langzaam doordringt 

is het leven onherstelbaar opgebruikt 

trilt de draad even door als muziek 

die naklinkt in het hoofd 

er is een punt als een put 

waar einde en begin samenvloeien 

hij is nog niet zo ver maar 

op een haar na tastbaar nabij 

hij denkt aan lang geleden 

jongen wakker bij oosterlicht 

voelde zich een vloeiblad 

zonder omtrek voor wat hij dacht 

en zag in enge wanen 

een slagveld tussen duivel en engel

een weg

er is geen rechte weg 

maar een reeks mogelijke wegen 

een willekeurig kwadrant op de stafkaart 

toont een ragwerk van straat tot veldwegel 

de eerste stappen geven richting 

net als de beginwoorden van een tekst 

kijk maar: hij neemt je bij de hand 

stap na stap, regel na regel, inzicht na uitzicht 

hij zet je op een onbekend spoor 

dat hij met elke lettergreep uitzet 

keien op elkaar gestapeld tot iets als eenheid 

onder eigen gewicht verzakt en met kleur gemerkt 

bevestiging van een vermoeden 

versteende hoofdknik langs de route 

het is duidelijk, je bent niet de eerste 

dit pad je bestemming van de dag

slakkenspoor

breek mijn schelp 

bevloei me met klanken 

uit de kleurdoos van je stem 

reken me uit 

schets alle geometrische veelhoeken 

in het harige vlak van de mat 

teken op mijn huid 

de ronde vormen van je letters 

bedruk me met woorden en volzinnen 

wikkel me in lakens 

van litanie, doop me dagelijks 

in antieke en kersverse refreinen 

zing voor me 

die niet zingen kan, til me 

op je tong tot de hoogste toon 

ik luister gekluisterd, noteer mompelend 

een vers met vingers van hoogtevrees 

het potlood trekt een grijs slakkenspoor

________________________________

Slakkenspoor, uit mijn volgende bundel: verdraaide liefde

schijn

hij is niet wie hij lijkt

ik ben niet hem ook al

vloeit hij uit mijn pen

hij is het masker van de dag

ik stel zijn masker samen

hanteer het potlood als dirigeerstok

soms gaat hij met mijn verhaal

aan de haal, een hond die

zijn meester vergeet – even

het blad is zijn podium

daar zit hij vaak alleen

hoort de stem niet uit de souffleurbak

het is een spel van nemen en

geven, van pas en tegenpas

een dans met de eigen schaduw

onduidelijk wie de dans leidt

_________________________________

Uit de bundel met werktitel: tweeling, meerling